هيچكدام از موجودات اين جهان ، مورد تكاليف الهيه نيستند و تنها انسان است كه پروردگار عالم در اين جهان او را مكلف ساخته است و به او اختيار طاعت و معصيت و موافقت و مخالفت اوامر الهى را داده است كه به اختيار خود مىتواند خدا را طاعت يا معصيت كند . اين ويژگى در فرشتگان نيز نيست ، زيرا آنان يا چنين اختيارى ندارند و يا انگيزه هاى گناه كه در انسان است يعنى شهوات نفسانى و اميال حيوانى ، در آنها وجود ندارد .
اين انسان است كه آميخته اى از شهوات حيوانى كه انگيزه گناه است و عقل و نيروى خداشناسى كه عامل طاعت و بازدارنده از معصيت است ، مىباشد .
انسان اگر در چنين شرايطى به اختيار خود خدا را طاعت كند بر فرشتگان برترى دارد و از آنها افضل است و اگر اوامر و نواهى الهى را مخالفت كرد از انواع حيوانات پست تر است ، زيرا آنان تكليف ندارند تا گناه از آنها صادر شود .
قرآن ميگويد :
" إنا عرضنا الامانة على السموات والارض والجبال فأبين أن يحملنها و اشفقن منها وحملها الانسان إنه كان ظلوما جهولا " ( 2 ) ( ما امانت الهيه را بر آسمان و زمين و كوهها عرضه داشتيم ، آنها از حمل آن ابا كردند و به حمل آن جرئت نكردند ، پس انسان حمل آن را به عهده گرفت ، او ظلوم و جهول است ) آرى ، انسان است كه اين امانت خطير و پر ارزش و بسيار خطرناك اختيار طاعت و معصيت در برابر پروردگار عالم را پذيرفته و مىتواند خدا را به اختيار خود طاعت يا معصيت كند .
او اگر با وجود قدرت بر معصيت از آن پرهيز و خدا را طاعت كند بر فراز قله آفرينش قرار مىگيرد پس هدف نهائى پروردگار متعال از خلقت نوع انسان ، آفرينش موجودى است كه به اختيار خود با وجود قدرت بر معصيت ، خدا را اطاعت كند و اگر در هر عصر و زمانى در نبى نوع انسان فردي نباشد كه معصوم بوده و صرفا خدا را

46