و نقل شده است كه او هزار و سيصد سال عمر كرد . و انس بن مالك از پيغمبر گرامى ( صلى الله عليه وآله ) روايت مىكند كه او هزار و چهار صد و پنجاه سال زندگى كرد .
و نيز قرآن كريم به زنده بودن عيسى ( عليه السلام ) و بردن او به آسمان تصريح مىكند و رواياتى از طريق شيعه و سنى وارد شده است كه موقع ظهور حضرت مهدى ( عليه السلام ) ، حضرت عيسى ( عليه السلام ) به زمين فرود آيد و پشت سر امام زمان ( عليه السلام ) نماز مىخواند . پس چگونه صحيح است كه زنده بودن مأموم را در زمان طولانى جايز دانسته اما زنده بودن امام را در زمان طولانى محال و غير ممكن بدانيم .
و درباره آدم ( عليه السلام ) هم گفته اند كه عمرش نهصد و سى سال بوده است چنان كه از تورات نقل شده است وشيث هم نهصد ودوازده سال عمر كرد و طبرسى در " اعلام الورى " ميگويد : شيعه و اصحاب حديث بلكه همه امت غير از معتزله و خوارج بر زنده بودن خضر اتفاق دارند و اكثر اهل كتاب هم بر همين عقيده اند .
و از زمخشرى در " ربيع الابرار " و از غير او نيز نقل شده است كه مسلمانان در زنده بودن چهار نفر از پيامبران متفق القولند ، " ادريس و عيسى " كه در آسمانند و " الياس وخضر " كه در زمينند .
و قرآن كريم بر زنده بودن اصحاب كهف تصريح مىكند و مىفرمايد :
" پندارى تو آنان را بيداران در حالى كه آنها خفتگانند " سوره كهف آيه 17 آيا كدام شگفت انگيزتر است از اين دو ، زنده بودن انسانى كه مىخورد و مىآشامد و راه مىرود و مىخوابد و بيدار مىشود و خودش را شستشو مىكند و به نظافت و پاكيزگى خود مىرسد ، و يا چند نفر انسانى كه در آنها از اينها كه گفته شد اصلا خبرى نيست .
خلاصه : زنده ماندن انسان ، ساليان سال هر چند هم طولانى باشد امرى

259