پيامبر رحمة للعالمين را ، آن مظهر اتم رئوفيت خدا را ، كه دهها آيه ديگر او را به صبر و استقامت و گذشت و رأفت و مهربانى ستوده است ، برخى از افسانه پردازان " فظ غليظ القلب " معرفى كرده اند ، آن صفتى كه خدا پيامبرش را از آن به گفته‌اش * ( ولو كنت فظا غليظ القلب لانفضوا من حولك ) * ( 1 ) " و اگر خشن و سنگدل بودى از اطرافت پراكنده مى شدند " تنزيه فرموده است ، او را انسانى بدخوى كه بواسطهء خشم و عصبانيت و گاه بواسطه سرگرمى زبان به فحش و ناسزا مى گشوده معرفى كرده اند ، بدون توجه به اينكه آنچه پيامبر اكرم ( ( صلى الله عليه وآله و سلم ) ) مى فرمايد : وحى است : * ( و ما ينطق عن الهوى إن هو إلا وحي يوحى ) * ( 2 ) در صحيح مسلم احاديث متعددى از ابو هريره و عايشه آورده است كه پيغمبر ( ( صلى الله عليه وآله و سلم ) ) فرمود : خدايا من بشرم ، غضب مى كنم ، همانطور كه بشر غضب مىكند ، پس هر مؤمنى را كه آزردم ، دشنام دادم ، ناسزا گفتم ، لعن كردم ، تازيانه زدم ، آن را براى وى كفاره

1 - سورة آل عمران ، آيهء 159 . 2 - سورة النجم ، آيهء 4 .

62