اجازه تكميل بنا را صادر كرد و ساختمان معبد در سال 515 ق . م به اتمام رسيد . [1] سلطه ايرانى ها بر يهوديان از سال 539 ق . م تا 331 ق . م ادامه يافت . در اين مدت ، كوروش ، كمبوجيه ، داريوش اول ( دارا ) ، خشايارشا ، و اردشير ( كه معاصر عزير پيامبر ( عليه السلام ) بود ) و سپس داريوش دوم و اردشير دوم و سوم قدرت را بدست گرفتند .
داريوش سوم آخرين فرمانرواى ايرانى بود كه بدست اسكندر مقدونى از پاى درآمد . در تورات فعلى پيرامون بسيارى از اين فرمانروايان سخن گفته شده است .
دوران استيلاى يونانى ها اسكندر مقدونى به مصر و منطقه شام و فلسطين لشكركشى كرد و آن مناطق را فتح نمود . او هواداران ايرانى و قدرتهاى محلى را كه رو در روى وى ايستاده بودند در هم شكست و وارد قدس گرديد و آنجا را كه كاملا تحت فرمان خود درآورد .
سپس بسوى ايران رفت و در جنگى كه در " اربيل " شمال عراق رخ داد ، داريوش سوم و لشكر او را نابود كرد و ايران را فتح نمود . بدين وسيله يهوديان از سال 331 ق . م تحت سيطره يونانى ها درآمدند .
پس از مرگ اسكندر ، بين فرماندهان ارتش ، بر سر امپراطورى بزرگ او كشمكش و اختلاف شد . پس از اين اختلاف كه بيست سال به طول انجاميد ، بطالسه ( منسوب به بطلميوس ) در مصر ، بر بيشتر بخش هاى آن ، استيلا يافتند و سلوكى ها ( منسوب به سلوكوس ) در سوريه بر بخش‌هائى ديگر از آن مسلط شدند . سرانجام قدس در سال 312 ق . م تحت سيطره بطلميوسيان قرار گرفت . سپس انتيوكوس ،

[1] كتاب عزرا ، باب 6 : 1 - 15 .

88