سرداران بيزانس و روم كه دو هزار سال در رم و قسطنطنيه حكومت كردند ، همه از نژادهاى متعدد اروپائى بودند ، حتى پس از الحاق يونان به امپراطورى ، گاهى در ميان زمامداران روم ، يونانيان نيز به چشم مىخوردند .
شايد به همين دليل است كه وقتى امپراطورى روم باستان به ضعف گرائيد و در قسطنطنيه و پيرامون آن محدود شد و در محاصره درياى خروشانى از ملتهاى مسلمان قرار گرفت ، ساير كشورهاى اروپائى به ادعاى ميراث خواهى به پا خاستند ، و شايد به همين دليل ، لقب قيصر كه مخصوص پادشاهان امپراطورى روم بود در بسيارى از كشورهاى غربى از جمله آلمان ، براى سران اين كشورها ، به كار مىرفته است .
بايد توجه داشت كه اين گونه تغيير و تحول در امپراطورى ها و دولتها امرى طبيعى است ، چرا كه ممكن است حكومت از منطقه اى به منطقه ديگر و از ملتى به ملت ديگر انتقال يابد ، اما شالوده‌هاى اساسى و ويژگى هاى اصلى آن حكومت همچنان پابرجا بماند .
بنابراين ، احاديث باارزشى كه از آينده روميان يا به تعبير عرب ها " بنى اصفر " ( مو طلائى ها ) خبر مىدهد ، منظور فقط روميان بيزانس ايتاليائى تبار نيست تا ساير نژادها و قبائل فرنگى و اروپائيان چشم آبى را در بر نگيرد .
به همين دليل مسلمانان در كتابهاى تاريخى خود از اروپائيان گاهى به نام روم فرنگى نام برده‌اند اما در عين حال به همه آنها رومى گفته ، و از آنان با كلمه رومى ها ياد كرده‌اند .
علاوه بر آن ، از آيات 31 و 32 سوره روم ، و آيات 12 و 21 سوره كهف و احاديث مربوط به آن كه از شرك رومى ها و پيروانشان سخن به ميان آورده چنين استفاده مىشود كه منظور از روميان در اين منابع ، احزاب و ملت‌هائى است كه

46