جلال الدين سيوطى سيوطى در كتاب " الحاوى للفتاوى " مىگويد : " ابن جرير در تفسير خود به نقل از سدى درباره اين آيه : " و من أظلم ممن منع مساجد الله أن يذكر فيها اسمه وسعى في خرابها " [1] آورده است كه : منظور ، روميان هستند كه در خراب كردن بيت المقدس از بخت النصر پشتيبانى كردند و درباره اين كلام خدا : " اولئك ما كان لهم أن يدخلوها إلا خائفين " [2] گفت : روى زمين هيچ رومى وجود ندارد كه داخل آن شود مگر آنكه بيمناك است كه مبادا گردنش را بزنند و از او جزيه بگيرند . و در مورد اين جمله : " لهم في الدنيا خزي " [3] گفت : اما خوارى و ذلت اين جهان وقتى است كه مهدى ( عليه السلام ) قيام نمايد و قسطنطنيه آزاد گردد و آنها را از دم شمشير بگذراند . [4] سپس در توضيح روايت " لا مهدى إلا عيسى بن مريم " مىگويد : قرطبى در تذكره گفته است : سند اين روايت ضعيف است در حالى كه احاديث نبوى وجود دارد كه به روشنى درباره خروج مهدى است و بيانگر آن است كه او از عترت و خاندان پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) و از فرزندان فاطمه است . و سند اين احاديث از آن روايت صحيح تر است بنابراين بايد بر اساس آن روايات حكم جارى كرد نه بر پايه اين حديث ضعيف .
ابو الحسن محمد بن حسين بن ابراهيم بن عاصم سجزى مىگويد : روايات پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) درباره آمدن مهدى متواتر و فراوان است و همه آنها نشان مىدهد كه

[1] يعنى : چه كسى ستمگرتر از آن است كه در تخريب مساجد خدا تلاش كرد و از ياد خدا در آنها جلوگيرى نمود ( سوره بقره آيه 114 )
[2] يعنى : آنها را سزاوار نيست كه در آن وارد شوند مگر بيمناك . ( ادامه همان آيه )
[3] يعنى : خوارى و ذلت در دنيا بر آنها باد ( ادامه آيه قبل )
[4] الامام المهدي عند أهل السنة : 1 / 354 .

380