از آن جمله در نسخه خطى ابن حماد از امام باقر ( عليه السلام ) نقل شده كه فرمود :
" مهدى هنگام نماز عشاء ظهور كند ، در حالى كه پرچم رسول الله ( صلى الله عليه وآله ) و پيراهن و شمشير او را با خود دارد و داراى نشانه ها ( ى مخصوص ) و نور و بيان است . وقتى نماز عشاء را بجاى آورد ، با صداى رسا فرمايد : اى مردم خدا را به ياد شما مىآورم و موقعيت تان را در پيشگاه خدا خاطرنشان مىسازم ، او حجت خود را برگزيد و پيامبران را برانگيخت و كتاب آسمانى فرو فرستاد . و شما را فرمان داد كه چيزى را شريك او قرار ندهيد و اطاعت خدا و رسول او كنيد و زنده كنيد آنچه را كه قرآن زنده كرده و بميرانيد آنچه را كه قرآن ميرانده است ( ترك كنيد آنچه را كه قرآن نهى كرده است ) طرفدار راستى و هدايت و پشتيبان تقوا باشيد .
زيرا نابودى و زوال دنيا نزديك شده و اعلان وداع نموده است . من شما را به خدا و رسول و عمل به كتاب خدا و ترك باطل و احياء سنت الهى دعوت مىكنم . سپس حضرت به همراه سيصد و سيزده مرد به شمار ياران بدر ظهور خود را علنى كند . يارانى همچون ابرهاى پائيزى ، زاهدان شب و شيران روزند و بدون قرار قبلى گردهم آيند . خداوند سرزمين حجاز را براى مهدى ( عج ) بگشايد ، و هر كس از بنى هاشم را كه در زندان بسر برد آزاد سازد . آنگاه درفش‌هاى سياه در كوفه فرود آيند و گروهى را جهت بيعت به سوى مهدى ( عليه السلام ) گسيل دارند . حضرت لشكريان خود را به سراسر جهان اعزام كند تا ظلم و ظالم از ميان برود و شهرها به عدالت و درستكارى درآيند . " [1] تعبير " ابرهاى پائيزى " براى اين است كه ابرهاى پائيزى در آسمان پراكنده شده و سپس به هم متصل مىگردند . تشبيه ياران مهدى به ابرهاى پاييزى نخستين بار توسط امير مؤمنان ( عليه السلام ) به كار رفته است [2] . شايد اين تعبير را حضرت امير ( عليه السلام ) از پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) اقتباس كرده باشد و احتمال دارد ظهور مهدى ( عليه السلام ) و گرد آمدن يارانش در مكه چنان كه قبلا اشاره كرديم در فصل پائيز و يا آخر تابستان واقع شود .

[1] نسخه خطى ابن حماد ص 95 .
[2] نهج البلاغه خطبه 166 .

289