تأييد و گواهى والايى از امامان ( عليهم السلام ) در حق آنان صادر كرده از جمله اينكه آنها را عارفان الهى و اهل بصيرت و يقين و داراى شجاعت بى نظير در ميدان نبرد معرفى كرده كه شهادت در راه خدا را دوست دارند و از او مىخواهند كه شهادت در راهش را نصيبشان گرداند ، آنان دوستداران واقعى ابا عبد الله الحسين ( عليه السلام ) اند و شعارشان خونخواهى آن بزرگوار و به ثمر رساندنِ هدفِ قيام آن حضرت است . اعتقاد آنان نسبت به حضرت مهدى ( عليه السلام ) عميق و علاقه آنان به آن حضرت فوق العاده است ، اين صفات از ويژگى هاى شيعيان و از جمله مردم ايران است .
ظهور خراسانى و شعيب در ايران روايات ، بيانگر آن است كه اين دو شخصيت از ياران حضرت مهدى ( عليه السلام ) بوده و همزمان با ظهور حضرت ، از ايران ظاهر شده و در نهضت مبارك او شركت مىجويند .
اما از اعزام نيروهاى ايرانى به مدينه و يا ساير شهرهاى حجاز جهت يارى حضرت مهدى ( عليه السلام ) سخنى در روايات نيامده است . ظاهراً نيازى به اعزام اين نيروها وجود ندارد . از اين رو نيروهاى ايرانى كه وارد عراق شده‌اند به اعلام دوستى و بيعت با آن حضرت اكتفا مىكنند :
" درفش‌هاى سياهى كه از خراسان خروج مىكنند ، در كوفه فرود آيند و چون حضرت ظهور كند ( نماينده‌اى ) جهت بيعت نزد او بفرستند " [1] از طرف ديگر بعضى روايات سنى ها از حركت ايرانيان و تراكم در جنوب ايران خبر مىدهند ، كه احتمالا جهت پيشروى عمومى به سوى حجاز ، و به طرف

[1] بحار : 52 / 217 .

234