جايى نزديك گرفته شوند [1] " .
هنگامى كه آنان به بيابان برسند ، ناپديد گردند . كسانى كه پيشاپيش رفته‌اند ، باز گردند تا از ماجرا باخبر شوند اما خود نيز به همان سرنوشت گرفتار شوند و آنان كه در پشت لشكر مىآيند ، خود را به محل حادثه رسانند و آنان نيز به سرنوشت محتوم ديگران بپيوندند [2] . " پس از اين معجزه ، حضرت با سپاهى بيش از ده هزار نفر رهسپار مدينه مىشود و پس از نبردى كوتاه با نيروهاى دشمن ، شهر را آزاد مىكند . با آزادى دو حرم شريف ( مكه و مدينه ) آزادى سرزمين حجاز و كنترل آن به پايان مىرسد ، حضرت از مدينه به سوى عراق روان مىگردد . در اين مسير سپاه ايرانيان و مردم آن ديار به رهبرى مرد خراسانى و شعيب بن صالح به امام ( عليه السلام ) پيوسته و با آن حضرت بيعت مىكنند .
امام به سرزمين عراق وارد مىشود . ابتدا اوضاع داخلى را سامان مىبخشد .
سپس گروههاى باقيمانده از لشكر سفيانى را شكست داده و شورشيان متفرقى را كه در گوشه و كنار تلاش هاى بىثمرى عليه امام دارند ، سركوب مىكند . آنگاه عراق را به عنوان مركز حكومت و شهر كوفه را پايتخت آن قرار مىدهد .
با اين اقدام حضرت ، كشورهاى يمن ، حجاز ، ايران ، عراق و دولتهاى خليج ، يكپارچه تحت فرماندهى و رهبرى آن وجود مبارك قرار مىگيرد .
بر اساس برخى روايتها پس از فتح عراق ، نخستين جنگ حضرت با ترك ها خواهد بود :
" اولين پرچمى كه براى جنگ برافراشته شود ، جهت مقابله با تركان است كه به شكست آنان منتهى

[1] سبأ / 51 .
[2] مسند احمد : 6 / 287 .

20