دينى و بسيارى از حفّاظ و بزرگان حديث از مدرسهء او فارغ التحصيل شده‌اند ، تا جايى كه سخن او فصل خطاب و بالاترين سخن شده و چون گفته مىشود امام صادق عليه السّلام چنين گفته ، علما در برابر سخن او تسليم مىشوند و به آنچه از او نقل شده اعتراف مىكنند و در برابر او خضوع دارند .
اكنون ما بعضى از رواياتى را كه به موضوع ما مربوط مىشود يعنى رواياتى كه راجع به علم طب است در اينجا مىآوريم . ولى به جهت رعايت اختصار مقدار اندكى از علم فراوان و فضل سرشار آن حضرت را در اين رساله مىآوريم چون در اين مختصر نمىتوان به طور كامل بر آن احاطه يافت . همچنين پيش از آغاز سخن ، بجاست كه براى خوانندهء گرامى مطالبى را كه ذكر آنها را در اينجا لازم مىدانم ، تذكر بدهيم تا طالب حقيقت غافل نباشد و گمراه نگردد و به سخنان بعضى از اهل غرض اعتنا نكند آنها كه مدعى هستند كه امام صادق عليه السّلام اين علوم را از دانشمندان بيگانه و فلاسفه و اطبايى كه وارد جزيره العرب مىشدند ، اخذ كرده است . چون به طورى كه خواهيم گفت ، علم او چيزى جز نمودى از اشعه علم پيامبر صلَّى الله عليه و آله و سلَّم نبود و او نيز علم خود را از وحى گرفته بود و از روى هواى نفس سخن نمىگفت بلكه آن چيزى جز وحى نبود ، آنگاه پيامبر صلَّى الله عليه و آله و سلَّم علم خود را به وصيّ خود واگذار كرد و در بارهء او فرمود : من شهر علمم و على دروازهء آن

70