فلك را براى منصور ترجمه كردند ، سپس ارادهء او براى طلب علوم بيگانه افزايش يافت و به حكم مثل معروفى كه مىگويد :
( الناس على دين ملوكهم ) مردم بر دين حكمرانان خود هستند . بسيارى از مردم در طلب اين علوم رغبت نشان دادند و در درس و بحث آن كوشيدند ، تا جايى كه منصور از پادشاه روم درخواست كرد كه برخى از كتابهاى علمى را براى او بفرستد او نيز تعدادى كتاب از جمله كتاب اقليدس در هندسه و بعضى از كتابهاى طبيعى و كتابهاى مربوط به مجسمه سازى و بسيارى از كتابهاى طبى را براى منصور فرستاد و عربها به ترجمه آنها به زبان عربى همت گماردند و به آن اهتمام ورزيدند گويا كه لب تشنه اى وارد آب زلال باشد .
در ميان اين علوم ، به علم طب اهميت و عنايت بيشترى داده شد و چيزى كه بر اهميت آن افزود اين بود كه روزى منصور به مرضى در معده دچار شد و ميل به غذا خوردن نداشت و با وجود تلاش پزشكان شهر معالجه فايده نكرد ، پس او از وزير خود « ربيع » خواست كه پزشك ماهرى پيدا كند تا در بيمارى خود به او مراجعه نمايد ، وقتى ربيع جستجو كرد « جرجيس » نصرانى را به او نشان دادند كه رئيس بيمارستان و مدرسه گندى شاپور و حاذق و ماهر بود و در علم طب كتابهايى به زبان سريانى تأليف كرده بود . منصور دنبال او فرستاد كه در مركز حاضر شود و پسر خود « بختيشوع » را در جاى خود بگذارد . او پذيرفت و چون بر خليفه وارد شد ، خليفه مقدم او را

56