حسد مرضى بدتر از بخل است چون بخيل از دادن مال خود به ديگران بخل مىورزد ولى حسود از رسيدن مال خدا و نعمت او بر بندگانش ناراحت مىشود و از وصول آن به ديگران رنج مىبرد .
بنا بر اين ، او دشمن بىدليل و خواهان زوال نعمت ديگران است اگر چه آن نعمت به او نرسد . پيامبر خدا صلَّى الله عليه و آله و سلَّم فرمود : براى نعمتهاى خداوند دشمنانى است . گفته شد آنها چه كسانى هستند يا رسول الله ؟
فرمود : كسانى هستند كه بر مردم به سبب آنچه خدا به آنها داده است ، حسد مىخورند .
اين بيمارى روحى حادث نمىشود مگر از خباثت روح و ميل نفس به سوى شرّ . و هر كس گرفتار آن شود ، اخلاقش فاسد مىگردد و حسد او را به كارهاى زشت و گناه سوق مىدهد و صاحبش را به بدترين دردهاى روحى و بيماريهاى جسمى مىكشد . همان گونه كه گفته شده :
< شعر > افسدت نفسك بالحسد و هدمت اركان الجسد < / شعر > يعنى : نفس خود را با حسد تباه كردى و پايه هاى بدن را ويران ساختى .
وقتى حسد در ميان امتى پيدا شد ، دودستگى و نفاق و هلاك به آن امت روى مىآورد و چون حسد در يك فرد به وجود آمد ، به صاحب آن عذاب مىدهد چون حسود هميشه در رنج است و براى همين است كه امام صادق عليه السّلام فرمود : حسود ، انتظار اطمينان قلب

161