مىپاشيد و درختان مكارم اخلاق اسلامى را در نفوس مردم مىكاشت و راه زندگى سعادتمندانهء روحى و جسمى را روشن مىساخت تا اينكه به سوى خدا رفت و اين ملت را به خود رها نكرد بلكه دو چيز با ارزش ميان آنها گذاشت : يكى كتاب خدا قرآن و ديگرى اهل بيت و عترت خود . قرآن كتاب صامت خدا و عترت كتاب ناطق اوست كه آنچه را كه از تعاليم اصلاحى اسلام مبهم است بيان مىكنند و آن قسمت از اسرار پنهانى قرآن را كه ديگران به آن دست نمىيابند ، آشكار مىسازند .
بنا بر اين عترت پيامبر راهنمايان مردم به سوى خير و صلاح و هدايتكنندگان آنان به راه زندگى راستين هستند . همچنين آنان پزشكان روحى مردمند و آنان را معالجه و مداوا مىكنند و لذا مىبينيم هر امامى از اين عترت پاك پس از پيامبر ، دردهاى عصر خود را به نوعى درمان مىكرد كه مطابق با عقول مردم زمان باشد مانند يك پزشك دلسوز كه بيمار خود را با تمام مهربانى و رأفت مداوا مىكند تا او را به ساحل نجات برساند .
از آنجا كه عصر امام صادق عليه السّلام عصرى بود كه در آن انديشه هاى مختلف و اخلاق متفاوت و فرقه هاى گوناگون به وجود آمده بود و اخلاق اسلامى كنار گذاشته شده بود و نفوس مردم مسموم شده بود ، لذا امام طبق وظيفه آسمانى كه داشت خود را طبيب مسئولى در برابر مردم مىدانست و عهده دار درمان دردها بود .

155