در صحيفه مهدويه : 112 اين دعا را آورده اند .
16 - اين دعا را سيد در مهج الدعوات : 281 ، با سندش از على بن حماد مصرى ، از حسين بن محمد علوى ، از محمد بن على علوى مصرى ذكر مى كند .
علامه مجلسي اين دعا را در بحار 95 : 266 از آن كتاب نقل مى كند .
همچنين كفعمى در بلد الامين : 393 ، و فيض در صحيفه مهدويه : 3 اين دعا را ذكر كرده اند .
اين دعا را سيد بن طاووس در مهج الدعوات : 28 بسند ديگرى آورده و گويد :
اين دعا را در كتابي قديمي كه كاتب آن حسين بن على بن هند بوده و آن را در شوال سال 396 نوشته است پيدا كردم ، در آن چنين آمده : دعائى كه امام زمان ( عليه السلام ) به مردى از شيعيانش كه مورد ستم واقع شده بود آموخت و خداوند أو را رهايى داد و دشمنى بقتل رسيد ، حديث كرد مرا ابو على احمد بن محمد بن حسين بن اسحاق بن جعفر بن محمد علوى عريضى ، و او از محمد بن على علوى حسينى مصرى ، كه گفت : موضوع سختى براى پيش آمده - تا آخر حديث .
علامه مجلسي در بحار 51 : 307 ومحدث نوري در دار السلام 1 : 302 اين دعا را نقل كرده اند .
17 - اين دعا را كفعمى در بلد الامين : 333 ، و فيض در صحيفه مهدوية ه :
31 نقل و آن را به امام زمان ( عليه السلام ) منسوب كرده اند .
همچنين سيد بن طاووس آن را در مهج الدعوات 339 با سندش از محمد بن محمد قاضى آوى نقل كرده ، وبحار 95 : 378 و 53 : 222 آن را از اين كتاب ذكر كرده است .
و نيز سيد اين دعا را با نقصان و زياده بسيارى در مهج الدعوات : 342

373