پروردگارا ! مرا دعوت مى كنى در حالى كه از تو روى مى گردانم ، و تو محبت مى نمايى و من بغض و عناد مى ورزم ، با من دوستى و شفقت مى فرمايى و من از تو نمى پذيرم ، گويا بر تو منت مى گذارم ، اين ناسپاسى من مانع از رحمت و احسان نمودن تو بر من و فضل و عنايت بر اساس جود و كرمت نشده است ، پس به اين بنده نادانت رحم كن و به فضل و احسانت بر من ببخشاى كه تو بسيار بخشنده و كريمى .
ستايش مخصوص خداست كه مالك ملك وجود است ، روان ساز كشتيها ، رام كننده بادها ، پديد آورنده صبحگاهان از شب ، و حاكم روز جزا ، و پروردگار جهانيان است .
ستايش از آن خداست بر حلم أو پس از علمش ، و ستايش از آن خداست بر عفوش پس از قدرتش ، و ستايش خداى راست بر حلم و بردبارى طولاني او در مقام غضبش ، در حالى كه بر هرچه خواهد تواناست .
ستايش مخصوص خداست كه آفريننده خلق و گستراننده روزى ، و پديد آرنده صبحگاهان ، و صاحب جلالت و بزرگوارى و فضل و انعام است ، آن خدائى كه از نظرها دور است و از اينرو ديده نخواهد شد ، و به همه نزديك است ، و از اين جهت بر رازهاى پنهان شاهد و گواه مى باشد ، اوست بزرگوار و بلند مرتبه .
ستايش از آن خدائى است كه كسى در مقابلش به نزاع بر نخيزد ، و شبيهى با او همگون نگردد ، پشتيبانى مددكار أو نشود ، عزيزان در مقابل عزتش مقهور ، و بزرگان در پيشگاه عظمتش متواضعند ، و با قدرتش بر هر چه خواهد مى رسد .

237