ستايش از آن خداوندى است كه در آفرينش أو را شريكى نبوده ، و در عظمت همانندى ندارد ، سپاس خداى راست كه امر و ستايشش در ميان مردم روشن ، و بزرگواريش به لطف و كرمش پديدار ، و دست عنايتش به جود و بخشش گشاده است ، گنجينه هاي رحمتش نقصان نپذيرد ، و كثرت عطا جز بر جود و كرامتش نيفزايد ، كه أو بسيار با عزت و بخشش است .
خداوندا ! اندكى از بسيار را از تو درخواست مى كنم ، با آنكه به آن سخت نيازمندم ، و تو از آن حاجت از آغاز بى نياز بودى ، و [ همان اندك حاجت ] نزد من بسيار و ادايش براى تو سهل و آسان است .
خدايا ! آمرزش تو از گناهم و گذشتت از خطاهايم ، و چشم پوشيت از ظلم ، و پرده پوشيت بر عمل زشتم و حلم و بردباريت بر جرم و گناه بسيارم ، كه به خطا و عمد انجام دادم ، مرا به طمع انداخت كه از تو چيزى را درخواست كنم كه مستحق آن نيستم ، همان كه تو به رحمت خويش روزيم گردانيدى و از روى قدرتت آن را به من نماياندى ، و از اجابتت به من شناساندى .
از اينرو چنان شده ام كه تو را با آرامش مى خوانم ، و با انس و رغبت و بدون ترس و بيم از تو حاجت مى طلبم ، و باز بر تو آنچه مى خواستم را تقاضا نمودم ، پس اگر حاجتم را دير برآوردى از نادانى بر تو عتاب كردم ، و در صورتى كه چه بسا به علت علمى كه به سرانجام كارها دارى تأخير در انجام حاجتهايم برايم بهتر بوده است ، پس من هيچ مولاى بزرگوارى را صبورتر بر بنده پستى از تو برخود نديده ام .

235