آنگاه پاداش پيامبر - كه درود تو بر أو و خاندانش باد - را مودت به آنان مقرر ساخته ، و در كتابت فرمودى : " بگو أي پيامبر كه بر رسالت خود پاداشى جز مودت در حق نزديكانم از شما نمى خواهم " ، و فرمودى :
" آنچه بعنوان مزد رسالت از شما خواستم به سود خود شماست " ، و فرمودى :
" من از شما مزدى نمى خواهم مگر اينكه كسى بخواهد بسوى پروردگارش راهى در پيش گيرد " ، پس آنان [ خاندان پيامبر ] راه بسوى تو و وسيله رسيدن به خشنودى تو بودند .
چون [ روزگار رسالت پيامبر و ] دوران عمرش سپرى گشت ولى خودش على بن ابى طالب - كه درود تو بر ايشان و خاندانشان باد - را براى هدايتگرى قرارداد ، چرا كه أو هشدار دهنده بود و براى هر قوم هدايتگرى مى باشد ، پس در حالى كه انبوه جمعيت در پيشاپيش أو بودند چنين گفت : هر كسى را من مولى هستم على مولاى اوست ، بارالها دوست بدار هر كه از أو پيروى كند ، و دشمن دار هر كه را با أو به ستيز برخيزد ، و پيروزمند گردان هر كه ياريش كند ، و خوار نما هر كه خوارش نمايد .
و فرمود : هر كسى كه من پيامبر أو هستم على امير أو مى باشد ، و فرمود : من وعلى از يك درخت هستيم و سائر مردم از درختهاى گوناگون .
و او را نسبت به خود همانند منزلت هارون به موسى قرارداده و فرمود : تو نسبت به من در منزلت و رتبه هارون نسبت به موسى هستى مگر اينكه پيامبرى پس از من نيست ، و دخترش بزرگ زنان جهانيان را به أو تزويج كرد ، و آنچه از مسجدش برايش حلال بود را براى أو حلال كرد ، و تمام دربها [ كه به مسجد باز مى شد ] را جز درب [ منزل ] أو را بست ، آنگاه علم و حكمتش را در او بوديعت سپرد و فرمود : من شهر علم هستم وعلى درب آنست ، هر كه حكمت مى خواهد بايد كه از آن درب داخل شود ، و به او فرمود :

211