پروردگارا ! گناه كردن من نه از جنبه تكذيب تو ، و نه از جنبه خروج از ساحت عبوديت و بندگى تو ، و نه به جهت انكار ربوبيت تو مى باشد ، بلكه پيروى هواى نفس كرده و شيطان مرا فريب داد .
حجت و دليل براى توست ، اگر در مقابل گناهانم مرا عذاب كنى ستمگر نبوده ، و اگر مرا آمرزيده و مشمول رحمتت گردانى بدرستى كه تو بخشنده و بزرگوارى ، أي بزرگوار أي بزرگوار . . . تا آنكه نفس تمام شود .
سپس بگويد :
أي آنكه از هر چيز در امانى و همه اشياء از تو هراسان و در وحشتند ، از تو مى خواهم به حق در امان بودنت از هر چيز و هراس هر چيز از تو ، بر محمد و خاندانش درود فرستاده و به من در جان و خانواده و فرزندان و آنچه به من ارزانى داشته أي امنيتى عطا فرمايى كه از هيچ كس نترسيده و از كسى بيمى به خود راه ندهم ، تو بر هر كار توانائى ، و خداوند براى ما كافى بوده و او بهترين وكيل است .
أي كفايت كننده ابراهيم در مقابل نمرود ، و اى كفايت كننده موسى در مقابل فرعون ، و اى كفايت كننده محمد - كه درود خدا بر أو و خاندانش باد - در مقابل گروههاى مختلف ، از تو مى خواهم كه بر محمد و خاندانش درود فرستى ، و مرا از شر فلان پسر فلان رهايى بخشى .
سپس به سجده رفته و حاجت خود را بطلبد .

177