در شب جمعه اى به قبرستان قريش رفتم - تا آنجا كه گويد :
در آن حال بودم كه كنار قبر حضرت كاظم ( عليه السلام ) صداى پاى زائرى را شنيدم - تا آنجا كه گويد - به من فرمود : اى ابا الحسين بن ابى بغل چرا دعاى فرج را نمى خوانى ؟ گفتم : اى آقايم آن دعا كدامست ؟ فرمود :
دو ركعت نماز گذارده و مى گويى :
اى كسى كه كار زيبا را آشكار و كار زشت را پوشانيد ، اى آنكه بر جنايت توبيخ و مؤاخذه ننموده و حجابها را نمى درد ، اى آنكه منتش بزرگ و چشم پوشيش گرامى و گذشتش بزرگوارانه است ، اى صاحب گذشت نيكو ، اى آمرزنده گسترده ، اى آنكه دو دست رحمتش گشوده ، و اى داناى هر سخن اسرار آميز ، اى مرجع هر شكايت و ياور هر ضعيف ، اى آغاز گر نعمت قبل از استحقاق داشتن به آن .
اى پروردگار - ده بار ، اى آقائم - ده بار ، اى مولايم - ده بار ، اى هدفم - ده بار ، اى نهايت آرزويم - ده بار .
از تو مى خواهم به حق اين نامها و به حق محمد و خاندان پاكش - كه بر تمامى آنان درود باد - ناراحتيم را بر طرف و غم و اندوهم را زائل و بر من گشايش عطا نموده ، و حالم را اصلاح فرمائى .
بعد از آن هر دعائى را خواسته باشى خوانده و حاجتت را ذكر مى كنى .

165