مولايم ! آيا براى دوستانت نزد دشمنانت راههاى خطر را گشوده ، و براى نيرنگهايشان آنان را كمين گاه قرارداده ، و ايشان را در اختيار آنان قرار مى دهى ، در حالى كه تو مالك جانهايشان مى باشى ، كه اگر آن را قبض كنى نابود مى شوند ، و تمامى اعضاء وجودشان در قدرت توست ، كه اگر رهايشان سازى خاموش مى گردند .
پروردگارا ! چه چيز تو را مانع مى شود كه از ظلمشان جلوگيرى و نگاهبانيت را از آنان باز دارى ، و سلامتى كه با آن در زمين تو مى گردند و در ميدان تجاوز بر بندگانت جولان مى دهند را از آنان زائل سازى .
پروردگارا ! مرا درياب تا زمانى كه غرق نشده ام ، مرا درياب تا آنگاه كه شمس وجودم افول ننموده است .
خداوندا ! چه بسيار كسانى كه از ترس به سلطانى پناه برده و با امنيت و آرامش مراجعت نموده اند ، آيا به كسى برتر از تو در فرمانروايى ، يا برتر از تو در فضل و احسان ، يا افزون تر از تو در قدرت و اقتدار ، يا گرامىتر از تو در يارى و كمك رجوع كنم .
خدايا ! اگر خواهنده ات را از ياريت منع كنى عذرم چيست ، در حالى كه تو آرزومندت را نا اميد نكرده و خواهنده ات را رد نمى كنى .
پروردگارا ! پروردگارا ! كجاست رحمت تو كه ياريگر بندگان مستضعف توست ؟ و كجاست نگاهبانيت كه پناه ستمكشان از جباران زمان است ؟

143