( 17 ) - دعاى آن حضرت در كارهاى مهم ، معروف به دعاى عبرات پروردگارا ! از تو مى خواهم اى رحم كننده بر اشكها ، و اى بر طرف كننده غمها ، و اى تسلى بخش دردها ، توئى كه ابرهاى تيره محنتها و دردها كه سنگينى نموده را زدوده ، و ابرهاى فتنه و آشوب كه فراگير شده را زائل مى سازى ، و گياهان آن را نابود ، و ساختمانهايش را منهدم ، و استخوانها را پوسيده مى كنى ، ستم كشيده را مسلط ، و طلب شده را طلب كننده ، و مظلوم را زورمند ، و كسى كه در معرض تعرض مى باشد را قادر مى گردانى .
بار الها ! چه بسيار بنده اى كه تو را ندا كرده : پروردگارا مورد ستم واقع شده ام مرا يارى كن ، پس تو براى يارى أو بارانى سيل آسا از آسمان برايش فرو فرستادى ، و چشمه هايى را گشوده و آب به اندازه مشخصى بالا آمد ، و از نگاهبانيت أو را بر روى كشتى حمل نمودى .
اى آنكه هر گاه بنده در تاريكى شب متحيرانه تو را بخواند ، و دوست مهربانى براى يارى و پناه نداشته باشد ، از يارى تو پناه ودادرسى مى يابد ، و دوستى كه او را بسوى خود خوانده ، و از سختى رهائيش داده ، و راههاى گشايش را برايش مى نماياند .

137