ولايت الهى به آخرين گوهر تابناك خاندان پيامبر ، حضرت صاحب الامر ( عليه السلام ) رسيد .
هر چند آن بزرگوار در ميان خلق ظاهر نمى شدند اما افراد مورد اعتمادى مرتب خدمت ايشان رسيده و مشكلات شيعيان را عرض نموده و راهنمائيها و فرامين آن پرتو فروزنده الهى را به مردم ابلاغ مى كردند ، اين اشخاص كه از نظر ايمان و پرهيزكارى و اعتماد و وثوق ، سرآمد مسلمانان آن دوره بودند ، واسطه بين مردم و آن حضرت بشمار مى رفتند و راهنماييها و ارشادات ايشان را به مردم مى رساندند .
از ميان نواب آن حضرت چهار نفر مشهورتر و خاص تر مى باشند ، كه واسطه بين ايشان و عموم مردم بوده و به نواب اربعه معروفند و عبارتند از :
عثمان بن سعيد عمرى ، محمد بن عثمان بن سعيد عمرى ، حسين بن روح نوبختى ، على بن محمد سيمرى .
غيبت كبراى آن حضرت :
نواب اربعه ساليانى واسطه فيض بين امام و مردم بودند ، تا آنكه در سال 329 هجري اين طومار بسته شد و بر اساس مشيت الهى غيبت كبراى آن حضرت آغاز گرديد ، همان غيبتى كه از مدتها پيش پيامبر و امامان شيعه بدان خبر داده بوده ، و مسلمانان در آن دوره آزمايش مى شوند ، تا هنگاميكه حضرتش بفرمان پروردگار توانا ظهور كرده و لباس تحقق بر آرمانهاى الهى بپوشاند .
از سال 329 هجري كه غيبت كبرى آغاز مى گردد باب نيابت خاصه آن حضرت مسدود مى شود ، و در دوران غيبت هر كسى ادعاى بابيت و نيابت كند بنا به تصريح خود ايشان دروغگوست .

10