( 1 ) خطبه آن حضرت بعد از غصب فدك روايت شده : هنگامى كه أبو بكر وعمر تصميم گرفتند فدك را از حضرت فاطمه ( عليها السلام ) بگيرند و اين خبر به ايشان رسيد ، لباس به تن كرده و چادر بر سر نهاد ، و با گروهى از زنان فاميل و خدمتكاران خود بسوى مسجد روانه شد ، در حالى كه چادرش به زمين كشيده مى شد ، و راه رفتن او همانند راه رفتن پيامبر خدا بود ، بر أبو بكر كه در ميان عده‌اى از مهاجرين و انصار و غير آنان نشسته بود وارد شد ، در اين هنگام بين او و ديگران پرده‌اى آويختند ، آنگاه ناله‌اى جان سوز از دل برآورد كه همه مردم به گريه افتادند و مجلس و مسجد به سختى به جنبش درآمد .
سپس لحظه‌اى سكوت كرد تا همهمه مردم خاموش و گريه آنان ساكت شد و جوش و خروش ايشان آرام يافت ، آنگاه كلامش را با حمد و ثناى الهى آغاز فرمود و درود بر رسول خدا فرستاد ، در اينجا دوباره صداى گريه مردم برخاست ، وقتى سكوت برقرار شد ، كلام خويش را دنبال كرد و فرمود :
حمد و سپاس خداى را بر آن چه ارزانى داشت ، و شكر او را در آنچه الهام فرمود ، و ثنا و شكر بر او بر آن چه پيش فرستاد ، از نعمتهاى فراوانى كه خلق فرمود و عطاياى گسترده‌اى كه اعطا كرد ، و منتهاى بى شمارى كه ارزانى داشت ، كه شمارش از شمردن آنها عاجز ، و نهايت آن از پاداش فراتر ، و دامنه آن تا ابد از ادراك دور تر است ، و مردمان را فراخواند ، تا با شكرگذارى آنها نعمتها را زياده گرداند ، و با گستردگى آنها مردم را به سپاسگزارى خود متوجه ساخت ، و با دعوت نمودن به اين نعمتها آنها را دو چندان كرد .

217