ستايش خداى را سزاست كه همه چيز را بدون نقشه و مقدمات پديد آورده ، و به قدرت و حكمت خويش اختراعشان كرد ، آنها را از چيزى نيافريد تا نوآورى صادق نباشد ، و علت و سببى در ميان نبود كه تا ابتكار صحت نداشته باشد ، آنچه را خواست ، آنگونه كه خواست ، با يكتائى خويش براى اظهار حكمت و حقيقت ربوبيتش آفريد ، خردها او را احاطه نكند ، و اوهام به او دست نيابد ، افكار او را درك نكرده و در اندازه اى گنجانده نشود .
عبارات از توصيفش درمانده و افكار از دركش عاجز مىباشند ، هر گونه ستايشى در مقام او نارسا است ، بى پرده نهانست و بى پوشش پوشيده ، ناديده شناخته شده ، و بى تصور ستوده گرديده ، و بى جسم توصيف شده است ، شايسته ستايشى جز خداوند بزرگ نيست .
( 12 ) كلام آن حضرت در نهى او توصيف خداوند به غير آنچه خود را بدان توصيف فرموده است خداوندا ! پاك و منزهى ، تو را نشناختند و يگانه ات ندانستند ، از اينرو برايت صفاتى را برگزيدند ، پاك و منزهى ، اگر تو را مىشناختند تو را به آنچه خود را به آنها توصيف كرده اى توصيف مىكردند ، پاك و منزهى ، چگونه به خود اجازه دادند كه تو را به ديگرى تشبيه كنند .

355