آن مرد گفت : در صورتى كه او به هيچ حسى ادراك نشود ، پس چيزى نيست ، امام فرمود :
واى بر تو ، هنگامى كه حواست از ادراك او عاجز گشت منكر ربوبيتش شدى ، ولى ما چون حواسمان از ادراكش عاجز گشت يقين كرديم او پروردگار ماست كه بر خلاف همه چيزهاست .
آن مرد گفت : پس بگو خدا از چه زمانى بوده است ، امام فرمود :
تو به من بگو چه زمانى بوده كه او نبوده است ، تا بگويم از چه زمانى وجود داشته است .
آن مرد گفت : دليل بر وجود او چيست ؟ امام فرمود :
هنگامى كه بدن خود را نگريستم كه نمىتوانم در طول و عرض آن كاستى و افزايش پديد آورم ، و زيان و بدى را از خود دور سازم ، و سود و خوبى ها را به او برسانم ، يقين كردم اين ساختمان را سازنده اى است و به وجودش اعتراف كردم ، علاوه بر اين كه مىبينيم گردش فلك به قدرت او است ، و پيدايش ابر و گردش بادها ، و جريان خورشيد و ماه و ستارگان ، و نشانه هاى شگفت وآشكار ديگر را كه ديدم ، دانستم كه اين دستگاه را سازنده و مخترعى است .
آن مرد گفت : پس چرا ديدگان او را نمىبيند ؟ فرمود :
به خاطر تفاوتى كه بين او وسائر مخلوقات ، از انسان گرفته تا ديگر

347