زيرا اگر چيزى هميشه با او باشد خدا خالق او نخواهد بود ، چرا كه او هميشه با خدا بوده ، چگونه خدا خالق كسى است كه هميشه با او بوده ، و اگر چيزى پيش از او باشد او اول خواهد بود نه اين ، و آنكه اول است سزاوارتر است كه خالق ديگرى باشد .
آنگاه خداى تبارك و تعالى خود را به نامهائى توصيف نمود ، و هنگامى كه موجودات را آفريد و پرستش و آزمايششان را خواست ، ايشان را دعوت كرد كه او را به آن نامها بخوانند ، پس خود را شنوا بينا ، توانا قائم ، گويا ، آشكار نهان ، لطيف آگاه ، قوى عزيز ، حكيم دانا ، و مانند اينها ناميد .
و چون بد خواهان تكذيب كننده اين نامها را ملاحظه كردند ، و از طرفى از ما شنيده بودند كه از خدا خبر مىداديم كه چيزى مانند او نيست ، و مخلوقى حالش همچون او نباشد ، گفتند : شما كه عقيده داريد خدا مانند و نظيرى ندارد ، پس چگونه در اسماء حسناى الهى خود را شريك او ساختيد و خود را همنام او نموديد ، اين خود دليل است كه شما در تمام يا بعض حالات مانند خدا هستيد ، زيرا نامهاى خوب را براى خودتان هم جمع كرديد .
ما به آنها جواب گوئيم ، همانا خداى تبارك و تعالى بندگانش را به نامهائى از نامهاى خويش با اختلاف معانى الزام نموده است ، چنان كه يك اسم دو معنى مختلف دارد .

333