امام پس از غسل وسائر مقدمات با پاى برهنه به راه افتاد ، بزرگان كه با شكوه وجلال آمده بودند بناچار پاها را برهنه ساخته و به راه افتادند ، جمعيت كم كم رو به فزونى نهاد ، عده اى جريان را به مأمون گزارش دادند و خاطر نشان ساختند كه ادامه اين كار ممكن است تا پايان نماز و خطبه ها منجر به ايجاد انقلابى گردد و چاره آن مشكل باشد ، مأمون نيز امام را از انجام آن معذور داشت .
اين موارد باعث شد كم كم زمزمه هاى مخالفت در گوشه و كنار كشور اسلامى آغاز شود و در بغداد اين زمزمه به صورت حادى ظهور كرد ، و ابراهيم بن مهدى عموى مأمون آهنگ مخالفت را شروع نمود .
دنباله اين جريانات منتهى به نقشه اى شوم شد و آن اين كه سه نفرى را كه مسئول اين وقايع مىدانستند ، يعنى مأمون ، و وزيرش فضل بن يحيى و امام رضا ( عليه السلام ) را بقتل رسانند .
قرار بود در روز جمعه سوم شعبان - كه از ابتداى تشريفات ولايتعهدى فقط حدود 11 ماه مىگذشت - اين سه نفر در حمام معروف سرخس با هم باشند ، از اينرو بهترين موقعيت براى قتل آنان را اين روز مقرر كردند .
از قرائنى كه بدست آمد قرار شد برنامه تغيير پذيرد ، ولى فضل بن سهل كه تا اندازه اى ادعاى آگاهى از علم نجوم و خواص ساعات و ازمنه داشت ، طبق قرار قبلى در ساعت مقرر وارد حمام شد ، بيچاره مورد اجراى نقشه قرار گرفت و مهاجمان بدن برهنه او را قطعه قطعه كردند .
شهادت آن حضرت وضعى كه مأمون فكر مىكرد با اجراى اين نقشه پيش مىآيد و او خواهد توانست با خيال آسوده خلافت كند و كارهاى مورد نظر را انجام دهد ،

33