پيامبر را واداشت كه سخن ما را جامه عمل نپوشد آن بود كه ما را نسبت به خاندانش بعد از رحلتش ترغيب و تشويق گرداند ، اين تهمتى بود كه در آن مجلس زده شد كه سخن بسيار بزرگى است .
وخداوند اين آيه را نازل فرمود : " آيا مىگويند او به دروغ چنين سخنى را گفته ، بگو اگر تهمت زده باشم شما بر من توانائى چيزى را نداريد ، او به آنچه شما در نظر داريد آگاهتر است ، و بين ما و شما براى شهادت او كافى مىباشد و او آمرزنده و مهربان است " .
پيامبر نزد ايشان فرستاد و فرمود : آيا چيزى اتفاق افتاده ؟ گفتند : اى پيامبر سوگند به خدا آرى ، بعضى از ما كلام بزرگى را بر زبان آورده اند كه ما آن را ناپسند مىشماريم ، پيامبر آيه را بر آنان خواند ، كه بسيار گريستند ، و خداوند اين آيه را نازل كرد : " و او كسى است كه توبه بندگانش را مىپذيرد و از خطاها مىگذرد و آنچه انجام مىدهيد را مىداند " ، و اين مورد ششم بود .
و اما مورد هفتم ، خداوند مىفرمايد : " خداوند و فرشتگانش بر پيامبر

293