امام حلال خدا را حلال و حرام خدا را حرام مىكند ، حدود خدا را برپا نموده و از دين او دفاع مىنمايد ، با حكمت و اندرز و حجت رسا مردم را به راه پروردگار دعوت مىكند .
امام همچون خورشيد پرتو افكن است كه نورش عالم را فرا گيرد و در افق والائى قرار دارد ، بگونه اى كه دستها و ديدگان بدان دست نيابند ، امام ماه تابان ، چراغ فروزان ، نور درخشان ، و ستاره اى راهنما در شدت تاريكى ، و رهگذر شهرها و كويرها و گرداب درياهاست .
امام آب گواراى زمان تشنگى ، و راهبر به سوى هدايت ، و نجات بخش از هلاكت است ، امام شعله پرتو افكن روى بلندى براى رهنمائى گمشدگان است ، وسيله گرمابخشى سرمازدگان و رهنماى هلاكت يافتگان است ، هر كه از او جدا شود هلاك مىگردد .
امام ابرى است بارنده ، بارانى است شتابنده ، خورشيدى است فروزنده ، سقفى است سايه دهنده ، زمينى است گسترده ، چشمه اى است جوشنده ، و بركه و گلستان است .
امام همدم و رفيق ، پدرى مهربان ، برادرى ياور ، مادرى دلسوز به كودك خود ، پناه بندگان خدا در گرفتارى سخت است .
امام امين خدا در ميان خلقش ، و حجت او بر بندگانش ، و خليفه او در بلادش ، و دعوت كننده به سوى او ، و دفاع كننده از حقوق او است ، امام

255