را براى شما پسنديدم " ، و موضوع امامت از كمال دين است ، وپيامبر از دنيا رحلت نكرد تا آن كه نشانه هاى دين را براى امتش بيان كرد و راه ايشان را روشن ساخت ، و آنها را به راه حق راهنمائى نمود .
وعلى ( عليه السلام ) را به عنوان پيشوا و امام منصوب كرد ، و همه احتياجات امت را بيان كرد ، هر كه گمان كند خداى بزرگ دينش را كامل نكرده قرآن را رد نموده ، و هر كه قرآن را رد كند به آن كافر گرديده است .
آيا مقام و منزلت امامت را در ميان امت مىدانند ، تا بتوانند او را خود انتخاب نمايند ، همانا امامت ارزشش والاتر ، و شأنش برتر ، و منزلتش عالىتر ، و مكانش منيع تر ، و ژرفايش عميق تر از آنست كه مردم با عقل خود به آن رسند ، يا به آرائشان آن را دريابند ، و يا به انتخاب خود امامى را منصوب كنند .
امامت مقامى است كه خداوند عز وجل بعد از رتبه نبوت و خلت ، در مرتبه سوم ابراهيم خليل را به آن اختصاص داد و به آن فضيلت برتريش داد ، و نامش را بلند و استوار نمود و فرمود : " همانا من تو را امام مردم

249