واى بر شما ، شما را چه شده است كه سكوت نمى كنيد تا گفتارم را بشنويد ، در حالى كه من شما را به راه هدايت مى خواهم ، هر كه از من اطاعت كند از راه يافتگان بوده ، و هر كه با من به دشمنى ورزد هلاك مى گردد ، و تمامى شما با دستورم نافرمانى كرديد و گفتارم را نمىشنويد ، چرا كه شكمهايتان از حرام پر شده و مهر ضلالت بر قلبهايتان خورده است ، واى بر شما چرا سكوت نمى كنيد ، چرا توجه نمى نمائيد .
در اينجا اصحاب عمر بن سعد خود را سرزنش كردند و گفتند : به گفتارش گوش فرا دهيد ، امام برخاست و فرمود :
بريده و كوتاه باد دستهاى شما مردم ، و تمامى غمهاى عالم نثارتان ، آيا آنگاه كه سراسيمه و حيران از ما يارى خواستيد ، شتابان به دادخواهى تان آمدم ، شمشيرها به رويمان كشيده و بر ما آتش بر افروختيد ، آتشى كه ما در شما شعله ور ساختيم ، تا دشمن خود وشما را بدان بسوزانيم ، پس دست به دست دشمنان بسوى دوستانتان يورش آورديد ، و اين يك رنگى با دشمنان و هميارى آنان نه از آن رو بوده كه ايشان عدالتى در بين شما گسترند و نه آنكه چشم اميدى به دادگريشان داشتيد ، جز آنكه شما را از غذاى حرام بهره دهند ، و زندگى پستى كه طمع در آن داريد را بهره مند شويد ، بدون آنكه از طرف ما كارى انجام گرفته باشد ، يا عقيده اى كه موجب اين امور گردد .

293