و حق پيشوايان را خفيف مى شماريد ، اما حق ناتوانان را ضايع ساختيد ، و اما حق خودتان را به گمانتان طلب كرده ايد ، نه مالى را بذل كرده ايد ، و نه جانى را در راهى كه براى آن خلق شده در مخاطره انداخته ايد ، و نه در راه خدا يا خويشاوندى دشمنى ورزيده ايد .
وشما از خداوند انتظار داريد كه شما را در بهشت ساكن گرداند و همنشين پيامبرانش بنمايد و از عذابش در امان دارد ، من بر شما كه بر گردن خدا منت مىنهيد ، مى ترسم كه از طرف خدا بر شما عذاب و گرفتارى فرود آيد ، زيرا شما به مقام بزرگى رسيده ايد كه ديگران دارا نيستند و بر ديگران يافته ايد ، نيكان و پاكان را احترام نمى كنيد ، در صورتى كه شما به خاطر خدا در ميان مردم مورد احترام هستيد .
شما به چشم خود مى بينيد كه پيمانهاى الهى را مىشكنند و با قوانين خدا مخالفت مى كنند ، ولى بيم و هراسى به خود راه نمى دهيد ، با آنكه از نقض عهد و پيمان پدرتان به هراس مىافتيد ، ولى پيمانهاى رسول خدا شكسته و خوار و بى مقدار گشته است ، اما شما هيچ اهميت نمى دهيد ، افراد كور و لال و زمين گير در كشور اسلامي بدون سرپرست و مراقبت مانده اند و بر آنها رحم نمى شود ، شما در خور موقعيت و منزلت خويش كار نمى كنيد ، و با كسى هم كه وظيفه خود را در اين مورد انجام مى دهد يارى و همكارى نمى كنيد ، و با سازش و همكارى و مسامحه با ستمكاران خود را آسوده مى داريد ، خداوند فرمان جلوگيرى از منكرات و بازداشتن مردم از آنها را داده است ، ولى شما از آن غافليد .

263