تصديق به وجود أو ره نيابند ، مگر به يقين به وجود خداوند ، زيرا أو به چيزى از صفات آفريدگان وصف نشود ، و اوست يگانه و بى نياز ، هر چه تصور شود و به وهم در آيد أو غير خداوند است .
پروردگار نباشد كسى كه مورد درك واقع شود و تحت بررسى قرار گيرد ، و معبود نباشد آن كس كه هوا يا غير هوا أو را فرا گيرد ، أو در همه چيز باشد نه بطورى كه در حصار قرار گرفته باشد ، و از همه چيز ها جداست نه بگونه اى كه از أو نهان باشد ، قادر و توانا نيست كسى كه ضدى مقارن أو باشد يا همتايى با أو برابرى كند ، قدمت أو از نظر گذشت روزگار نيست و توجه أو جهت خاصى ندارد .
از خردها پوشيده است چنانچه از ديده ها پنهان است ، از اهل آسمان در پرده و حجاب است چنانچه از اهل زمين اين گونه است ، نزديكى با أو گرامى داشتن اوست ، دورى از أو پست شمردن اوست ، مكانى أو را فرا نمى گيرد ، و زمانى أو را احاطه نمى كند ، اگر در كار أو راه ندارد ، بلندى أو بر فراز قله بودن نيست ، آمدنش از جائى به جائى شدن نباشد ، معدوم را موجود نمايد ، و موجود را معدوم كند ، براى غير أو در آن واحد دو صفت جمع نشود ( يعنى براى غير أو جمع بين اضداد ممكن نيست ) ، فكر و انديشه در باره أو همانا اعتقاد به بودن ووجود أو را مى رساند ، وجود ايمانى نه وجود صفتى ( يعنى فكر فقط وجود أو را اثبات مى كند نه آنكه صفت ذات أو بدست آيد و به كنه ذات أو پى برده شود ) .

229