بى نيازى ام بخشيده اى ، و تو كسى هستى كه معبودى جز تو نيست ، خود را به هر چيز شناسانده اى ، از اينرو چيزى نيست كه تو را نشناسد ، و تو كسى هستى كه در هر چيز خود را به من شناساندى ، از اينرو تو را آشكارا در هر چيز ديدم ، و توئى كه براى هر چيز نمايانى .
اى آنكه به مهربانى خود پايدار گرديد ، در نتيجه عرش در ذاتش پنهان گرديد ، آثار را با آثار نابود ساخته ، و نامحرمان را با احاطه كننده هاي مدارهاى انوار محو نمودى ، اى آنكه در سراپرده هاي عرش نورانى خويش آنچنان پيچيده اى كه چشمها از ديدنت عاجزند .
اى آنكه با كمال زيبائى و نورانيت آنچنان تجلى كرده اى كه عظمتت بر تمامى ما سايه افكنده است ، چگونه مى توان گفت كه پوشيده اى در حالى كه اين گونه آشكارى ، يا چگونه مى توان گفت كه غائبى ، در حالى كه اين گونه مراقب و حاضرى ، تو بر هر كار قادرى و ستايش تنها تو را سزاست .

223