اينكه علتى از جانب تو داشته باشد ، چگونه از جانب من علتى براى آن باشد .
معبودا ! تو در ذاتت بى نيازى از اينكه به تو سودى از جانب خودت برسد ، چگونه از من بى نياز نباشى ، بارالها قضاء و قدر مرا آرزومند سازد ، و ميل به اطمينانهاى شهوت مرا اسير ساخت ، پس تو ياور من باش تا ياريم كنى و بينايم گردانى ، و به فضلت مرا بى نياز گردان ، تا از تلاشم بى نياز گردم .
تو كسى هستى كه انوار معرفت را در قلوب اوليائت تاباندى تا تو را شناختند و به يگانگى ستودند ، و تو كسى هستى كه نامحرمان را از دلهاى دوستانت خارج ساختى تا غير تو را دوست نداشته باشند ، و به غير تو پناه نبرند ، تو مونس آنانى هرگاه جهانيان ايشان را به وحشت اندازند ، و تو كسى هستى كه هدايتشان كردى هر جا كه نشانه ها برايشان آشكار شد .
چه يافت آنكه تو را گم كرد ، و آنكه تو را يافت ديگر چه گمشده اى دارد ، به يقين زيان كرد آنكه جز به تو رضايت داد و جز تو را برگزيد ، و زيانكار شد آنكه از تو گذشت و به ديگران رسيد ، چگونه بنده به غير تو اميد بندد در حالى كه احسان خويش را از أو دريغ نكرده اى ، و چگونه به غير تو بياويزد در حالى كه عادت خويش به محبت و بخشش را تغيير نداده اى .

219