اكنون به نيازمنديم بسوى تو توسل مى جويم ، و چگونه بسوى تو توسل جويم به آنچه محال است كه به تو برسد ، يا چگونه احوالم را نزد تو به شكايت ببرم در حالى كه بر تو پوشيده نيست ، يا چگونه حالم را نزد تو بيان كنم در حالى كه نزد تو آشكار است ، يا چگونه آرزوهايم را به نا اميدى مىكشانى در حالى كه آنها به درگاه تو وارد شده است ، يا چگونه احوالم را نيكو نگردانى در حالى كه بوسيله تو برپا ايستاده است .
بارالها ! با وجود نادانى بسيارم چقدر به من لطف دارى ، و با كردار زشتم چقدر به من مهربانى ، معبودا چقدر به من نزديكى و من به تو دورم ، و چقدر به من مهربانى ، پس چه چيز تو را از من باز داشته است ، خدايا از تغيير آثار و دگرگونى احوال دانستم كه خواست تو آنست كه در هر چيز خود را به من شناسائى تا در چيزى از تو غافل نگردم ، معبودا هر گاه فرومايگيم مرا لال نمود كرم تو مرا گويا نمود ، و هرگاه صفاتم مرا نا اميد ساخت منتهايت مرا به طمع انداخت .
بارالها ! آنكه زيبائيهايش زشتى است ، چگونه زشتيهايش زشتى نباشد ، و آنكه حقائقش صرف ادعاست چگونه ادعاهايش ادعا نباشد ، معبودا حكم نافذ تو و اراده غالبت براى سخنگويى سخنى باقى نگذارده و براى صاحب حالى حالى را قرار نداده است .

213