خدايا ! از آنچه مىترسم مرا كفايت ، و از آنچه حذر مى كنم مرا نگاه دار ، و در جان و دينم مرا نگاهبان باش و در سفرم مرا حفظ كن و در خاندان و ما لم مرا جانشين باش ، و در آنچه روزيم دادى بركت عطا كن ، و در پيش خود خوار و در انظار مردم بزرگم نما ، و از شر جن و انس سلامتم دار ، و به گناهم مفتضحم منما ، و به باطنم رسوايم نكن ، و به عملم آزمايشم مكن ، و نعمتهايت را از من مگير و به خود واگذارم مكن .
معبودا ! آيا مرا به نزديكانم واگذارم مى كنى تا با من قطع رابطه كند ، يا به بيگانه تا با من ترشروئى كند ، يا به ناتوانان در حالى كه تو پروردگارم و زمامدار كارهايم مى باشى ، به تو شكايت مى كنم از غربتم و دورى خانه ام و سبك شمرده شدنم بر كسى كه اختيار كارم را به أو دادى خدايا ! غضبت را بر من فرود نياور ، و اگر بر من خشم ننمائى از غير تو باك ندارم ، پاك و منزهى ، جز آنكه عافيتت بر من شامل تر است ، پس پروردگارا به حق پرتو جمالت كه به آن زمين و آسمانها روشن گشته ، و تاريكيها بر طرف و كار گذشته و آيندگان با آن اصلاح گرديده ، از تو مى خواهم مرا بر حال غضبت نميرانى ، و خشمت را بر من فرود نياورى .

183