حالى كه سوار بر اسب بود رو بسوى لشكر امام كرد ، تا اينكه كنار خندق ايستاد و فرياد مى زد ، اى حسين تو را بشارت باد كه قبل از آتش دوزخ آتش اين دنيا تو را مىسوزاند .
امام فرمود : اى دشمن خدا من بسوى پروردگار مهربان و ميانجى مقبول مىروم ، و او جدم پيامبر است ، و فرمود :
خداوندا ! أو در آتش داخل ساز ، و قبل از آنكه به جهان ديگر رود سوزش آن را به أو بچشان .
راوي گويد : ناگهان اسبش رم نمود و او را در آتش انداخت ، و در آن سوخت .
راوي گويد : و امام بر روى زمين به حالت سجده افتاد و آنگاه سر برداشت و فرمود : چه دعائى كه با اين سرعت اجابت شد .
راوي گويد : و سپس صدايش را بلند كرد و فرمود :
خداوندا ! ما خاندان پيامبرت وفلازندان و خويشاوندان أو هستيم ، پس هر كه به ما ظلم نمود و حق ما را غصب كرد را در هم شكن ، بدرستى كه تو شنونده و اجابت كننده اى .
( 67 ) دعاى آن حضرت بر ابى سفيان روايت شده : بعد از آنكه با عثمان بيعت شد ، أبو سفيان دست آن

131