لمعه اى از پرتو روى نكويش ( والضحى ) تار مويش لام ( والليل إذا يغشى ) شده از نگاه چشم مستش حور حيران در قصور قهرمان ( يعمل الجهر و ما يخفى ) شده بر دم عيسى دميده تا مسيحا دم شده دست موسى را گرفته تا يد بيضا شده همچو جدش مصصفى پيشانى نورانى اش نقش نور ( سبح اسم ربك الاعلى ) شده همچو بابش مرتضى چون ماه در شبهاى تار نوربخش بى چراغان شب يلدا شده خوان جودش ( ربنا انزل علينا مائده ) نان بى من واذايش ( من والسلوى ) شده طاق ابروى خمش ، بر آن خم ابر و قسم در ره معراج ما چون ( مسجد الاقصى ) شده نسل پاك احمد و حيدر حسين است وحسن اين دو دريا بار ديگر باز يك دريا شده جاى پيغمبر حسن ، جاى على باشد حسين زين دو نور انوار نيكان جهان انشا شده هر كه در حسن حسن حسن خداوندى نديد روز ديد از ديدن دادار نابينا شده ( فكرت خراسانى ) < / لغة النص = عربي >

381