اى معاويه ! همواره نزد تو بندگانى هستند كه دندان به گوشت مردم فرو مى برند ، به خدا قسم اگر بخواهم كارى مى كنم كه ناگواريهائى شديد برايت پيش آيد و نفسهايتان به تنگى گرايد .
سپس اين اشعار را خواند :
اى معاويه آيا عبد سهم را فرمان مى دهى كه مرا در حضور مردم ناسزا بگويد .
هنگاميكه قريش مجالس فراهم مى آورند و تو مى دانى كه آنها چه منظورى دارند .
تو از روى نادانى به من ناسزا مى گوئى با كينه اى كه هميشه از ما به دل دارى .
آيا تو هم به مانند من پدرى دارى ، كه به آن افتخار كنى يا نيرنگ مى بازى .
اى پسر حرب تو جدى مانند جد من ندارى ، كه فرستادهء خداست اگر بخواهى جدها را به ياد آورى .
مانند مادر من مادرى در قريش نيست كه فرزندان با حسبى از آن زاده شود .

319