عبد الله بن زبير شرمگين شد ، به حضور امام آمد و گفت : اى ابا محمد معذرت مى خواهم ، اين مرد - و به معاويه اشاره كرد - مرا به جدال با تو برانگيخت ، حال مرا بر نادانيم ببخش ، چون شما از خاندانى هستيد كه گذشت و بردبارى به سرشت شما آميخته است .
و امام به معاويه نگريست ، و فرمود :
مى بينى كه از پاسخ گوئى هيچ كس باز نمىمانم ، واى بر تو آيا مى دانى كه من از كدام درخت بارورى جوانه زده ام ، دست از اين كارها بردار و اگر نه داغى بر چهره ات بزنم كه همه رهروان شهرها و سرزمينها از آن سخن بگويند .
( 6 ) مناظرهء آن حضرت با مروان بن حكم امام بر معاويه داخل شد ، هنگامى كه آن حضرت را ديد برخاست و احترام بسيار به ايشان گذاشت ، اين امر بر مروان سخت آمد و كلامى در بدى ايشان بيان كرد ، امام فرمود :
واى بر تو اى مروان ، تو هميشه در ميدانهاى جنگ و به هنگام رويارويى با دشمن ريسمان خوارى و ننگ به گردن داشتيى ، زنان بر تو بگريند ، اين مائيم كه برهانهاى روشن را به همراه داريم ، و اگر سپاس گزار

309