است - تا آنجا كه سخن عبد الله زبير در حضور امام را در مجلس ديگرى نقل مى كند - آنگاه امام فرمود :
سوگند به خدا اگر بنى اميه مرا در سخن گفتن ناتوان نمى شمردند براى پست شمردن تو زبان از گفتارت باز مى داشتم ، ولى اكنون برايت آشكار مى كنم كه من كم عقل و بى زبان نيستم ، آيا تو بر من عيب مى گيرى و بر من فخر مى فروشى ، جدت در جاهليت خانواده و معروفيتى نداشت تا اينكه با جده ام صفيه دختر عبد المطلب ازدواج كرد ، و در ميان عرب سرافراز شد و به شرف أو افتخار ورزيد ، پس چگونه فخر كنى بر كسى كه حلقه رابط گردنبند است ، بزرگان و گرامترين مردم روى زمين ، اين مائيم كه شرفى پر نفوذ و كرامتى برتر و پيروز داريم .
گمان مى كنى كه من تسليم معاويه شدم ، چگونه چنين كارى ممكن است ، واى بر تو من پسر دلاورترين مردان عربم ، و در دامان فاطمه عليها السلام چشم گشوده ام كه پيشواى زنان جهان و بهترين كنيزان خداست ، واى بر تو من اين كار را از روى ترس و ناتوانى انجام ندادم ، علت آن بود كه طرفدارانى چون تو داشتم كه به بيهودگى طرفدار من بودند ، و به دروغ ادعاى دوستى مى كردند ، و من به آنها اعتماد نداشتم ، چون شما خاندانى فريبكاريد .
و چرا چنين نباشد كه پدرت با أمير المؤمنين عليه السلام بيعت كرد ، و به

305