ما اهل بيت مىگوئيم امامان و پيشوايان از ما هستند ، و خلافت و پيشوائى تنها سزاوار و شايستهء ماست ، و خداوند در كتابش و سنت پيامبرش ما را شايستهء آن دانسته است ، علم در ما و ما اهل آنيم ، و تمامى آن با تمام جوانبش نزد من مى باشد ، و تا روز قيامت امرى محقق نمى گردد حتى زدن بر چهرهء كسى ، جز آنكه آن بوسيله پيامبر صلى الله عليه واله ديكته شده وعلى عليه السلام با دست خود نوشته و در دست ما قرار دارد .
و گروهى گمان مى كنند كه به خلافت از ما سزاوارترند ، حتى تو اى پسر هند اين ادعا را ذكر مى كنى ، و گمان مى كنى ( عمر ) نزد پدرم فرستاد كه مى خواهم قرآن را در يك مجموعه اى جمع آورى كنم پس آنچه از قرآن نوشته اى را نزد من بفرست ، فرستاده آمد ، امام فرمود : سوگند به خدا قبل از اينكه به تو برسد گردنم را مى زنى ، عمر گفت : چرا ؟ فرمود :
چون خداوند مى فرمايد : ( آنان كه در علم راسخند ) ، فرمود : آيه مرا قصد كرده و تو و يارانت مقصود آيه نيستيد ، عمر خشمگين شد ، سپس گفت :
پسر ابى طالب گمان مى كند آنچه در نزد اوست پيش فرد ديگرى وجود

293