از گفتارش بسيار ناراحت شده و نمى توانستم خود را كنترل كنم - تا آنكه سخن عبد الله بن جعفر وعبد الله بن عباس را در فضيلت امام حسن و حسين عليهما السلام و آنچه از پيامبر صلى الله عليه واله در فضيلت ايشان شنيده بودند را نقل مى كند ، تا آنجا كه گويد :
معاويه گفت : اى حسن عليه السلام تو چه مى گويى ؟ فرمود :
اى معاويه ! سخن من و گفتار ابن عباس را شنيدى ، اى معاويه تعجب از تو و از كم حيائى تو و جرأتت بر خداوند است ، آنجا كه گفتى :
خداوند طاغوت شما را كشت و خلافت را به جايگاه أو ( معاويه ) رسانيد ، اى معاويه آيا تو معدن خلافتى نه ما ؟
واى بر تو اى معاويه و به سه نفرى كه قبل از تو بودند و تو را در اين جايگاه نشاندند ، و اين سنت را برايت مهيا نمودند ، سخنى مى گويم كه تو شايستهء آن نيستى ، اما مى گويم تا فرزندان پدرم كه در اينجا حاضرند بشنوند :
مردم در امور بسيارى با هم اتفاق نظر دارند و در آن مسائل بين ايشان اختلاف و كشمكش و جدائى نيست : بر گواهى به وحدانيت خداوند و رسالت پيامبر ، و نمازهاى پنجگانه ، و زكات واجب ، و روزه ماه رمضان ، و حج خانهء خدا و موارد بسيارى از واجبات الهى كه قابل شمارش

289