ما نام كسى را نمى بريم ، وليكن سوگند محكمى مى خورم كه اگر مردم سخن خداوند وپيامبرش را مى شنيدند ، آسمان بارانها وزمين بركتهايش را به آنان عطا مى كرد ، وهرگز در اين امت دو شمشير به يكديگر برخورد نمى كردند ، وتا روز قيامت با شادى وآرامش زندگى مى نمودند ، ودر اين حالت أي معاويه تو در آن طمع نمى كردى .
ولكن هنگاميكه أو را از جايگاهش دور ساختند وبنيان آنرا دگرگون نمودند ، قريش در آن به نزاع پرداختند ، وآنرا همچون توپى براى يكديگر پرتاب كردند ، تا اينكه تو أي معاويه واصحابت بعد از تو در آن طمع كردند .
وپيامبر فرموده : گروهى رهبرى خود را بدست كسى نسپردند ، در حاليكه در بينشان داناتر از أو نيز بود ، جز آنكه همواره كارشان به تباهى كشيده مى شود ، تا اينكه به آنچه ترك كرده بودند بازگردند .
بنى اسرائيل كه اصحاب حضرت موسى عليه السلام بودند ، هارون برادر آن حضرت وخليفه وجانشينش را رها كردند وبه گوساله پرستى مشغول شدند ! واز سامرى پيروى نمودند ، در حاليكه آنان مى دانستند أو خليفه حضرت موسى عليه السلام است .

185