( 25 ) خطبهء آن حضرت هنگاميكه قصد صلح كردن را نمود روايت شده : هنگاميكه معاويه بسوى عراق رفت ، امام آماده نبرد شد و مردم را دعوت به جهاد كرد ، آنان از آن خوددارى كردند ، امام حركت كرد تا به ساباط رسيد ، و در آنجا شب را گذراند ، بامداد روز بعد خواست اصحاب خود را امتحان نمايد و اطاعتشان را نسبت به خود بداند ، تا دوستانش از دشمنانش شناخته شوند ، و با آگاهى به نبرد با معاويه برخيزد ، دستور داد كه مردم را فرا خوانند ، هنگاميكه مردم اجتماع كردند بر فراز منبر رفت و چنين گفت :
سپاس خداى را سزاست هر گاه ستايشگرى أو را سپاس گويد ، و شهادت مى دهم كه معبودى جز خداوند نمى باشد ، هر گاه شاهدى بر آن گواهى دهد ، و گواهى مى دهم كه محمد بنده و رسول اوست ، أو را به حق ارسال كرد و بر وحيش امين شمرد .
اما بعد ، سوگند به خداوند اميد دارم كه به لطف و منت پروردگار بهترين اندرزگوى بندگاهش باشم و هرگز كينه اى از هيچ مسلمانى به دل نمى گيرم ، و نسبت به كسى اراده بد و نيت ناروائى ندارم ، وشما آنچه را كه در هماهنگى و يگانگى ناخوش داريد بهتر است از پراكندگى و تفرقه اى كه

161