پيامبر ريشهء آن ، وعلى ساقهء آن و سوگند به خدا كه ما ميوه آن درختيم ، هر كه به شاخه اى از شاخه هاي آن چنگ زند نجات يافته ، و هر كه از آن تخلف ورزد در آتش سقوط مى كند .
آنگاه حضرت على عليه السلام از آخر جمعيت برخاست ، در حالى كه رداء ايشان از پشت سرش كشيده مى شد ، تا اينكه بالاى منبر كنار امام حسن عليه السلام قرار گرفت ، و بين چشمهاى ايشان را بوسيد ، و فرمود : اى پسر پيامبر حجتت را بر مردم ثابت كرده ، و اطاعتت را واجب ساختى ، پس واى بر كسى كه تو را مخالفت نمايد .
( 15 ) خطبهء آن حضرت در فضيلت اهل بيت بعد از شهادت پدرش روايت شده : هنگامى كه أمير المؤمنين عليه السلام به شهادت رسيد ، امام حسن عليه السلام بالاى منبر رفت و خواست سخنى بگويد ، اما گريه ايشان را امان نداد ، لحظاتى نشست آنگاه ايستاد و فرمود :
سپاس خدائى را سزاست كه در آغاز يگانه بود ، و در ازل به خداوندى برترى يافت ، به بزرگى و توانائى برتر گرديد ، آغاز نمود آنچه را ايجاد كرد ، و پديد آورد آنچه را كه خلق نمود ، در حالى كه نمونه اى در گذشته از آنها وجود نداشت .

135