هنگامى كه از او پرسيدند چرا اين نام را انتخاب كردى ، در صورتى كه ميان اعراب كم سابقه است ؟ گفت : خواستم كه در آسمان پيش خدا و در زمين پيش مخلوق ، ستوده باشد .
در اين باره " حسان بن ثابت " شاعر رسول خدا ( صلى الله عليه وآله ) مى گويد :
فشق له من اسمه ، ليجله * فذوالعرش محمود ، وهذا محمد آفريدگار نامى از خود را براى تجليل پيامبر خويش مشتق نمود ، زيرا نام خويش " محمود " - پسنديده - و نام پيامبر او محمد " ستوده " مى باشد و هر دو كلمه از يك ماده مشتقند .
در ميان قبيله بنى سعد آمنه در انتظار دايگان بنى سعد بود تا به عرف و عادت عرب ، طفل خود را به يكى از آنان بسپارد ، اين عادت پيش بزرگان مكه در جريان بود كه اطفال خود را به صحرا مى فرستادند تا در محيط پاك و سالم و فضاى پاك بزرگ شده و رشد و نمو نمايند و استخوان بندى آنها محكمتر شود و از بيمارى و باى شهر مكه كه خطر آن براى نوزادان بيشتر بود مصون بمانند و لغت عربى را در منطقه اى كه لهجهء آنها اصيل و دست نخورده بود ، فرا گيرند .
بعضى از قبايل به وجود دايگان نامى خود مشهور هستند ، كه قبيلهء سعد از آنان مى باشد آمنه در انتظار دايه ، طفل خود را به كنيزش سپرد و اندك زمانى او را شير داد و پس از آن نيز عموى وى حمزه را شير مى داد ، به اين جهت حمزه و محمد برادر رضاعى هم شدند .
برخى از مورخان مى گويند : دايگان بنى سعد در جستجوى اطفال شير خوار به مكه آمدند ، اما اطفال يتيم را نمى گرفتند چون از اطفال پدر دار اميد بهره بيشترى داشتند و از زنان بيوه چندان بهره اى انتظار نمى رفت بدين جهت كسى براى گرفتن محمد حاضر نشد و هر يك از آنها طفلى را كه اميد سود بيشترى داشتند برگرفتند و رفتند . حليمه دختر ابى دوبيب از طايفهء بنى سعد كه بار اول به واسطه يتيمى محمد از گرفتن او سر باز زده بود ، طفل ديگرى را پيدا نكرد ، زيرا چون ضعيف و لاغر بود هيچكس طفل خود را

46