او ارزش و اهميت " تحفه " را ناشناخته و آن را مانعِ تشيع بسيارى از سنيان هند دانسته است . ( 1 ) دهلوى در مقدمه انگيزه اش را در مورد تأليف تحفه چنين بيان مىكند :
و اين رساله را " نصيحة المؤمنين و فضيحة الشياطين " لقب كرده شد [ ! ! ] غرض از تسويد اين رساله و تحرير اين مقاله آن است كه در اين بلاد كه ما ساكن آنيم ، و در اين زمان كه ما در آنيم رواج مذهب اثنا عشريه و شيوع آن به حدى اتفاق افتاده كه كم خانه باشد كه يك دو كس از آن خانه به آن مذهب متمذهب نباشند و راغب به اين عقيده نشوند ليكن اكثرى از حليه علم تاريخ و اخبار خود عاطل ، و از احوال اصول و اسلاف خود بى خبر و غافل مىباشند ، و هرگاه در محافل و مجالس با اهل سنت و جماعت گفتگو مىنمايند كج مج مىگويند و شتر گربه مىآرند ! حسبةً لله تعالى به تحرير اين رساله پرداخته شد تا در وقت مناظره از جاده خود بيرون نروند ، و اصول خود را منكر نشوند ، و در بعضى از امور واقعى شك و تردّد را راه ندهند .
و در اين رساله التزام كرده شد كه در نقل مذهب شيعه و بيان اصول ايشان و الزاماتى كه عايد به ايشان مىشود غير از كتب معتبره ايشان منقول عنه نباشد ; و الزاماتى كه به اهل سنت مىشود مىبايد كه موافق روايات اهل سنت باشد ، و الا هر يك را از طرفين تهمت تعصب و عناد لاحق است و با يكديگر اعتماد و وثوق غير واقع ، و آنچه از تواريخ و قصص و حكايات گذشته در اين رساله مندرج است از آن جنس است كه هر دو فرقه بر آن اتفاق دارند و تفسير قرآن مجيد نيز از فريقين يكسان مروى است ، مع هذا بيشتر از تفاسير شيعه آورده تا كسى را مظنه تهمت نماند . ( 2 )

1 . رجال الفكر والدعوة في الاسلام ، ابوالحسن الندوى 4 / 296 . 2 . تحفه اثنا عشريه : 2 .

52