حديث " بخارى " ثابت است همين قدر است كه متروكه آن حضرت آنچه در مدينه بود عمر به حضرت على ( عليه السلام ) و عباس داده بود ، و خيبر و فدك را نداد . ( 1 ) 68 . ادعاى اجماع فريقين بر استيذان امام مجتبى ( عليه السلام ) از عايشه دهلوى گويد : به اجماع شيعه و سنى ثابت است كه : چون حضرت امام حسن ( عليه السلام ) را وفات نزديك شد از ام المؤمنين عايشه صديقه استيذان طلبيد كه مرا هم موضعى در جوار جد خود بدهد . ( 2 ) مؤلف ( رحمه الله ) مىفرمايد : استيذان حضرت امام حسن ( عليه السلام ) از عايشه به روايات شيعه ثابت نشده ، و ادعاى اجماع شيعه و سنى بر اين معنا كذب محض و بهتان صرف است . ( 3 ) 69 . افترا بر شيعه به طعن تراشى دهلوى گويد : در اينجا فايده عظيمه بايد دانست كه شيعه در اول باب مطاعن ابو بكر ، منع ميراث مىنوشتند و مىگفتند ، چون عدم توريث پيغمبر ثابت شد ، از اين دعوى انتقال نموده ، و دعوى ديگر تراشيدند و طعن ديگر برآوردند كه اين طعن سيزدهم است . ( 4 )

1 . صحيح بخارى 4 / 42 . براى اطلاع بيشتر مراجعه شود به تشييد المطاعن 2 / 357 - 358 . 2 . تحفه اثنا عشريه : 277 ( طعن دوازدهم ابو بكر ) . 3 . براى اطلاع بيشتر مراجعه شود به تشييد المطاعن 2 / 380 - 381 . 4 . تحفه اثنا عشريه : 277 ( طعن دوازدهم ابو بكر ) .

107